Goede voornemens …

Wij hadden het allemaal zo goed voor elkaar, 2003 gaat het helemaal worden. Stapels goede voornemens zowel voor de zaak  als voor ons zelf. Maar dat blijkt toch weer moeilijker te zijn dan wij dachten. Uiteraard eten wij weer alles wat de dokter verboden heeft, drinken meer dan Veilig Verkeer Nederland zou toestaan, roken meer dan ooit ondanks de dodelijke teksten op de verpakking en doen weer vreemde kunstjes met een veilige verpakking die smaakt naar wilde aardbeien. Kortom het leven gaat weer zijn gewone gangetje.

En in het bedrijf vertellen wij onze franchisenemers morgen weer wat wij gisteren al lang besloten hebben en vergeten dan gemakshalve maar even, dat wij juist dit jaar overleg en overeenstemming duidelijk in het beleidsplan 2003 hadden opgenomen. Bij de presentatie in het zaaltje waren ze natuurlijk eerst uiterst verbaasd, daarna razend enthousiast, maar aangezien uw partners u natuurlijk ook weer wat langer kennen, sloop de argwaan in de zaal en werden er openlijk weddenschappen afgesloten hoeveel weken u dit zou volhouden alvorens zij geconfronteerd zouden worden met een voorgenomen besluit waar niet meer aan te tornen valt. Slikken of stikken heet dat.
 
En uw partners dan, hebben zij hun goede voornemens wel in de praktijk gebracht. Nou toevallig wel, maar of u daar nu blij mee moet zijn. Ook dit jaar hebben zij zich voorgenomen om hun, door hun accountant goedgekeurde jaarverslag 2001 -let wel 2001- vooralsnog niet in te sturen, ondanks uw herhaalde verzoeken. U durft immers toch geen sancties toe te passen en heeft derhalve de gedoogzone maar weer een stukje uitgebreid. Daarnaast hebben zij zich voorgenomen om nog meer vreemd in te kopen dan in 2002 en dit ook weer buiten de franchisefee om te verkopen. Het blijft toch een profijtelijke sport. En meer vrije tijd was ook een hartenwens, twee vrije dagen in de week en twee maal drie weken aaneengesloten vakantie heeft een hardwerkende detaillist toch zeker verdiend. Waarom ben je anders zelfstandig ondernemer, aangesloten bij een knappe formule. 

Is er dan helemaal niets veranderd? 

Begin er dan vandaag mee. Het schijnt een sober jaartje te worden, dus alle hens aan dek. Het wordt in ieder geval het jaar waarin u, uw team en uw partners kunnen bewijzen dat juist uw formule ‘the winner’ is. De kneuzen gaan nu uit de boot vallen. En of dat nu de coach is die dagenlang zoek is, zijn leasebak al twee keer in de prak heeft gereden, geen bezoekrapporten instuurt en bij elkaar bijna vier weken zogenaamd ziek was, of uw telefoniste die nog steeds niet met twee woorden kan spreken, of uw partner die uw weekberichten niet leest laat staan de enveloppe open maakt en zijn fax meteen al heeft aangesloten op de papierversnipperaar. Overboord ermee, het is immers het jaar van de waarheid. 
Zit er wat humor in uw bedrijf, durf dan eens een prijsvraag uit te schrijven welke medewerker binnen uw bedrijf aan het einde van het jaar, om welke reden dan ook, wordt ontslagen en van welke partner de franchiseovereenkomst wordt ontbonden.

U zult verbaasd zijn hoeveel goede inzendingen er zijn. Wij gaan toch allemaal voor kwaliteit en vakmanschap en ergeren ons ook allemaal aan de spelbedervers en de altijd weer klagende sleepankers die onze snelheid verminderen en de slagkracht van de gehele organisatie aantasten. Sloop die gedoogzone!
Wat overigens ook niet verkeerd is, de arbeidsmarkt wordt weer wat ruimer en u kunt weer selecteren op vaardigheden en vakmanschap en tegen salarissen die eindelijk in uw budget passen. Er is weer keuze, geinig toch.

Wij sluiten af met de goede wensen voor 2003 om ook dit jaar weer onvermoeibaar bezig te zijn met de 5 G’s van franchise, namelijk Gezondheid want zonder dat zijn wij natuurlijk nergens, Geloof al zou het tegen beter weten in zijn, Geduld want het kan langer duren dan u dacht voordat er iets verdiend wordt, Geluk en dat heeft zeker niet iedereen en Geld, heel veel geld. En mocht het allemaal niet lukken dan ook nog maar een wijs woord uit het voormalige vissersdorp Spakenburg, “bid tot God, maar blijf wel hard naar de kust roeien”.

Frank R Marsman